Κατά τη διάρκεια της Gamescom 2024, παίξαμε πολλούς από τους πιο αναμενόμενους τίτλους της χρονιάς. Ενώ οι συγκρίσεις μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι (και μερικές φορές άδικες), είναι απαραίτητες για την κατανόηση της θέσης κάθε παιχνιδιού και του τρόπου με τον οποίο συγκρίνεται με τους καλύτερους στο είδος.
Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε και τους δύο τίτλους στα αντίστοιχα άλφα και βήτα. Στην πραγματικότητα, μπορείτε ήδη να διαβάσετε την προεπισκόπηση του Delta Force και την προεπισκόπηση του Call of Duty: Black Ops 6.
Και τα δύο παιχνίδια προσφέρουν καθηλωτικές εμπειρίες, αλλά το καθένα το κάνει με μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Έτσι, θα αναλύσουμε και τους δύο τίτλους μέσω μιας διεξοδικής σύγκρισης που όχι μόνο αντιπαραβάλλει αυτά τα νέα παιχνίδια με τους προκατόχους τους, αλλά και διερευνά λεπτομερώς πώς το καθένα ταιριάζει στο είδος FPS.
Τα shooters ήταν το πρώτο είδος στο οποίο κόλλησα ως παιδί. Θυμάμαι ακόμα εκείνα τα καλοκαίρια που πέρασα με κάθε Call of Duty κυκλοφορία στο PS3.
Είναι ένα είδος με το οποίο ήμουν πάντα παθιασμένος, χάρη στον τέλειο συνδυασμό γρήγορης δράσης και στρατηγικής. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό, αισθάνομαι κάπως αδιάφορος για το είδος και το Call of Duty franchise. Οι πρόσφατοι Call of Duty τίτλοι δεν κατάφεραν να συλλάβουν τη σπίθα των παλιών ημερών, με προβλήματα στο matchmaking και έλλειψη καινοτομίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Delta Force εμφανίζεται ως φάρος ελπίδας. Αυτό το παιχνίδι κατάφερε να ανακτήσει αυτή τη σπίθα και τη νοσταλγία που ένιωσα όταν έπαιζα σκοπευτές στις μέρες δόξας τους. Μου δίνει ελπίδα ότι υπάρχει ακόμα χώρος για νέες και συναρπαστικές εμπειρίες στο είδος. Έτσι, σήμερα, θέλω να μιλήσω για Delta Force και γιατί νομίζω ότι θα μπορούσε απλώς να επισκιάσει Black Ops 6.
Το Delta Force ήταν μια ευχάριστη έκπληξη σε μια αγορά κορεσμένη με τίτλους που έχουν αφήσει πολλά να είναι επιθυμητά τα τελευταία χρόνια. Από τη στιγμή που ξεκινάτε το παιχνίδι, παρατηρείτε μια σημαντική διαφορά στην προσέγγιση και την εκτέλεσή του.
Το Delta Force εντυπωσιάζει με την εξαιρετική απόδοση σε συστήματα μεσαίας κατηγορίας, προσφέροντας οπτική ποιότητα που ξεπερνά πολλούς τίτλους χωρίς να χρειάζεται υλικό προηγμένης τεχνολογίας. Οι λεπτομερείς υφές και οι καλοσχεδιασμένοι χάρτες δημιουργούν μια καθηλωτική εμπειρία, ενώ ο ρεαλισμός στην αναπαράσταση όπλων και οχημάτων είναι αξιοσημείωτος. Κάθε όπλο αναδημιουργείται σχολαστικά, από την επαναφόρτωση έως τον χειρισμό στη μάχη, με αυθεντικούς ήχους, ανάκρουση και ακρίβεια. Τα κινούμενα σχέδια είναι ομαλά και συναντάμε στοιχεία όπως το σύστημα κουκκίδων στο περιοδικό που προσθέτουν ακόμα περισσότερο ρεαλισμό στο παιχνίδι. Όλα αυτά ενώ βυθιζόμαστε σε δύο κύριες λειτουργίες που προσφέρουν ξεχωριστές εμπειρίες.
Από τη μία πλευρά, έχουμε Hazard Operations. Αυτή η λειτουργία shooter εξαγωγής επικεντρώνεται στον τακτικό σχεδιασμό και τη στρατηγική εκτέλεση. Αν και αρχικά δεν ήταν η αγαπημένη μου λειτουργία λόγω της έμφασης που έδινε στην τακτική έναντι της δράσης, σύντομα συνειδητοποίησα την αξία της. Η δυναμική της λειτουργίας είναι τεταμένη και προκλητική, με ένα σύστημα υγείας που επηρεάζει άμεσα την κινητικότητα και την ακρίβεια. Η ανάγκη συντονισμού με την ομάδα και λήψης γρήγορων αποφάσεων προσθέτει βάθος που κάνει κάθε αγώνα μοναδικό.
Από την άλλη, έχουμε Havoc Warfare. Αυτή η λειτουργία μοιάζει με έναν καλά εκτελεσμένο συνδυασμό Call of Duty και Battlefield, αλλά με μια πιο ρεαλιστική και εκλεπτυσμένη προσέγγιση. Οι χάρτες είναι εκτεταμένοι και δεν υποφέρουν από προβλήματα απόστασης απόδοσης, επιτρέποντας ομαλό παιχνίδι σε μεγάλους χώρους. Τα όπλα έχουν φυσική βλημάτων που απαιτούν ακρίβεια και δεξιότητα και η προσαρμογή των όπλων και των gadgets επιτρέπει ένα ευρύ φάσμα τακτικών. Η επιλογή προσαρμογής του εξοπλισμού σας και προσαρμογής του στυλ παιχνιδιού σας προσθέτει μια στρατηγική διάσταση που βελτιώνει την εμπειρία.
Μέχρι τώρα καλά. Τώρα, εδώ είναι που τα πράγματα παίρνουν μια στροφή. Σε αντίθεση με τη φρεσκάδα του Delta Force, το Call of Duty: Black Ops 6 αντιμετωπίζει μια σειρά ζητημάτων που έχουν επηρεάσει την υποδοχή και την επιτυχία του.
Από την έκδοση beta, το Black Ops 6 μαστίζεται από προβλήματα. Η κοινότητα έχει επισημάνει πολλά ζητήματα με την ισορροπία του παιχνιδιού, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά τη συνολική εμπειρία. Ο πρώιμος πολλαπλασιασμός των απατεώνων ήταν μια σημαντική ανησυχία (και φαίνεται ότι δεν κάνουν πολλά για να το διορθώσουν) και η νέα λειτουργία Omnimovement δεν έχει γίνει δεκτή καλά από όλους. Ενώ ορισμένοι παίκτες βρίσκουν το νέο σύστημα κινητικότητας διασκεδαστικό και δυναμικό, άλλοι το βλέπουν ως μια προσθήκη που δεν φέρνει σημαντική αξία στο παιχνίδι.
Όσον αφορά τους τρόπους παιχνιδιού, έχουμε τους συνηθισμένους που, παρά τις προσπάθειες καινοτομίας, δεν κατάφεραν να συλλάβουν τη μαγεία των προηγούμενων συμμετοχών. Αν και οπτικά ελκυστικές, αυτές οι λειτουργίες δεν έχουν το βάθος και τη γοητεία που είχαν. Η απουσία μιας συναρπαστικής αφήγησης και η επαναληπτικότητα στο σχεδιασμό χαρτών επηρεάζουν αρνητικά την εμπειρία.
Και απλά κοιτάξτε τους χαμηλούς ενεργούς αριθμούς παικτών στο Steam και την πτώση της τηλεθέασης Twitch, όλα ενδεικτικά μιας απογοητευτικής υποδοχής (μπορείτε να ελέγξετε τα στατιστικά κάνοντας κλικ εδώ). Η έλλειψη καινοτομίας και τα επίμονα ζητήματα έχουν οδηγήσει σε μείωση του ενδιαφέροντος και της συμμετοχής της κοινότητας. Black Ops 6 έχει ένα μνημειώδες έργο μπροστά του για να ανακτήσει τον ενθουσιασμό των παικτών και να ξαναχτίσει την εμπιστοσύνη. Και το θέμα δεν είναι μόνο ότι έχουν αυτά τα προβλήματα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν φαίνεται να κάνουν τίποτα για να τα αντιμετωπίσουν.
Συμπερασματικά, το Delta Force ξεχωρίζει ως φάρος στο τέλος ενός σκοτεινού τούνελ παιχνιδιών FPS τα τελευταία χρόνια. Η εστίασή του στον ρεαλισμό, την προσοχή στη λεπτομέρεια και την πολιτική δίκαιου παιχνιδιού προσφέρει μια σταθερή και αναζωογονητική εμπειρία που έρχεται σε έντονη αντίθεση με τα τρέχοντα προβλήματα του Call of Duty: Black Ops 6. Ενώ το Delta Force λάμπει με την αυθεντικότητα και το βάθος του, το Black Ops 6 φαίνεται να βρίσκεται σε σταυροδρόμι, αντιμετωπίζοντας σημαντικές προκλήσεις για να διατηρήσει τη συνάφειά του σε μια ολοένα και πιο ανταγωνιστική αγορά.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που εκτιμώ βαθύτατα για το Delta Force είναι η πολιτική του "no pay-to-win". Σε αυτή την περίπτωση, όλα βασίζονται στην ικανότητα και την προσπάθεια, εξασφαλίζοντας μια δίκαιη και ισορροπημένη εμπειρία για όλους τους παίκτες. Δεν υπάρχουν στοιχεία εντός του παιχνιδιού που να προσφέρουν αθέμιτα πλεονεκτήματα σε όσους είναι πρόθυμοι να πληρώσουν περισσότερα, κάτι που αποτελεί ανακούφιση σε μια αγορά όπου η δημιουργία εσόδων συχνά παρεμβαίνει στο δίκαιο παιχνίδι.
Αν ψάχνετε για μια καλά αναπτυγμένη εμπειρία shooter χωρίς άδικα στοιχεία, το Delta Force αξίζει σίγουρα την προσοχή σας. Από την άλλη, Black Ops 6 θα πρέπει να καταβάλει σημαντική προσπάθεια για να ξεπεράσει τα τρέχοντα προβλήματά της και να ανακτήσει το ενδιαφέρον της κοινότητας. Η επιλογή φαίνεται ξεκάθαρη για όσους αναζητούν ποιότητα και αυθεντικότητα στα παιχνίδια σκοποβολής τους.
Συγκρίνοντας την Gamescom 2024
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερες συγκρίσεις παιχνιδιών από την Gamescom 2024, έχουμε χωρίσει αυτήν την ενότητα σε πέντε άρθρα. Παρακάτω, θα βρείτε συνδέσμους για καθένα από αυτά: