Οι πέντε κορυφαίες ερμηνείες του Jeff Bridges

Οι ισχυρές και αξέχαστες ερμηνείες υποκριτικής σίγουρα δεν λείπουν όταν κοιτάζετε πίσω στην καριέρα του Jeff Bridges. Είναι ένας ηθοποιός που έχει αποδείξει ότι είναι ικανός για τα πάντα και έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της εποχής μας, από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα μέχρι τον Ίθαν και τον Τζόελ Κοέν. Για περισσότερες από έξι δεκαετίες, καταφέραμε να τον ακολουθήσουμε και την ικανότητά του να εξαφανίζεται και να ενσαρκώνει διαφορετικούς χαρακτήρες με την έντονη αλλά φυσικά χαλαρή προσέγγισή του. Ένα έργο για το οποίο έχει επίσης βραβευτεί με Όσκαρ και τώρα παραθέτουμε αυτό που θεωρούμε ότι είναι οι πέντε καλύτερες ερμηνείες του, οπότε μείνετε συντονισμένοι.

(5) Κεραυνός και Lightfoot (1974)

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Michael Cimino έδωσε στον Bridges ένα πρώιμο ξεκίνημα στην καριέρα του, όταν έφερε στη ζωή τον νεαρό κλέφτη Lightfoot μαζί με τον Clint Eastwood. Ένας γοητευτικός και παιχνιδιάρικος χαρακτήρας, ενσαρκώνει την αθωότητα και συχνά την αφελή προοπτική της νιότης, αλαζονικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση αλλά συναισθηματικά εύθραυστος. Ο Μπρίτζες συλλαμβάνει τέλεια τη λαχτάρα του να ανήκει κάπου και να βρίσκει νόημα σε όλα. Μια ανέμελη και συμπαθητικά πιστευτή, απίστευτα αξιομνημόνευτη ερμηνεία, γεμάτη εσωτερικό πλούτο και φιλοδοξία που γεμίζει κάθε σκηνή με σθένος, αλλά μας έδωσε και μια πρώτη ιδέα για το τι είναι και τι θα γίνει ο ασύγκριτος ηθοποιός Μπρίτζες. Το Lightfoot δεν είναι μόνο μία από τις πιο ολοκληρωμένες και απορροφητικές αλλά και παραμελημένες προσπάθειές του, γεγονός που κατά την άποψή μας καθιστά ακόμη πιο σημαντικό να το επισημάνουμε στη λίστα με τις καλύτερες προσπάθειες υποκριτικής.

(4) Στάρμαν (1984)

Μία από τις πιο περίεργες αλλά και συναισθηματικά φορτισμένες ταινίες του John Carpenter είναι αναμφίβολα το Starman του 1984, όπου είχαμε επίσης τη χαρά να δούμε τον Jeff Bridges σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του. Με μια σχεδόν αξιοσημείωτη ικανότητα, ο Bridges καταφέρνει να ισορροπήσει και να απεικονίσει σωστά τόσο την εξωγήινη όσο και την ανθρώπινη πλευρά του Scott Hayden, ή του Star Man αν θέλετε. Ο εξωγήινος που ντύνεται με ανθρώπινη μορφή αφού βρήκε τον χρυσό δίσκο στο Voyager 2. Ο Bridges φέρνει απίστευτη αξιοπιστία στον ρόλο μέσω του τρόπου με τον οποίο απεικονίζει την εξωγήινη προοπτική του χαρακτήρα, τόσο μέσω της γλώσσας του σώματός του όσο και μέσω του τρόπου που μιλάει, γεγονός που πουλάει πραγματικά την εξωγήινη καταγωγή του. Μια ασύγκριτη παράσταση βαθιά συγκινητική και συναισθηματικά φορτισμένη.

(3) Ο μεγάλος Lebowski (1998)

Χαλαρός και βαθιά ανορθόδοξος με μια μοναδική και χαρακτηριστική αδιαφορία για τη ζωή, αυτός είναι ο The Dude με λίγα λόγια. Ένας ρόλος που για τους περισσότερους ανθρώπους έχει γίνει συνώνυμος με τον Jeff Bridges και του έχει δώσει άμεση cult κατάσταση. Ο κωμικός συγχρονισμός και η ικανότητά του να μεταφέρει τις παράλογες φιλοσοφίες του χαρακτήρα μέσω λεπτών εκφράσεων κάνουν την παράσταση αξέχαστη, με μια τόσο φαινομενικά γνήσια ερμηνεία που είναι δύσκολο να μην αισθανθείς κάποιο σεβασμό και κατανόηση γι 'αυτόν. Ένα θαυμάσιο πορτρέτο ενός απίθανου χαρακτήρα που είναι επίσης ένα από τα καλύτερα της καριέρας του Μπριτζ, και έτσι κερδίζει επίσης μια σταθερή θέση στη λίστα των κορυφαίων ερμηνειών μας.

(2) Αληθινό σθένος (2010)

Η μεταμόρφωση του Jeff Bridges στον σκληρό αλλά εκλεπτυσμένο Rooster Cogburn είναι πραγματικά κάτι εξαιρετικό. Η τραχιά φωνή του, φθαρμένη και ανεμοδαρμένη, έδωσε στον χαρακτήρα μια βαριά παρουσία που ενστάλαξε έναν μοναδικό σεβασμό με έναν υπαινιγμό εμπειρίας και ένα υποκείμενο εσωτερικό σκοτάδι. Ένας πολύπλοκος αλλά ανθρώπινος χαρακτήρας που, παρά την απίστευτα σκληρή εξωτερική του εμφάνιση, αποδεικνύει συνεχώς (αν και διακριτικά) την υποκείμενη ανθρώπινη ευαλωτότητά του, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω από την απίστευτη αλληλεπίδραση με τον Mattie Ross. Αποκαλύπτοντας την καρδιά πίσω από το σκληρό προσωπείο και δίνοντας στον Cogburn ακόμα περισσότερες αποχρώσεις καθώς αναγκάζεται απροσδόκητα σε αυτό που θα μπορούσε σχεδόν να περιγραφεί ως πατρικός ρόλος. Εντελώς ασύγκριτη ερμηνεία από τον Jeff Bridges σε αυτό που λίγο πολύ αγκυροβόλησε ολόκληρη την ταινία και μια από τις πιο αριστοτεχνικές ερμηνείες του μακράν.

Η ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ JEFF BRIDGES:

(1) Τρελή καρδιά (2009)

Ο ρόλος του Jeff Bridges ως ο αείμνηστος μουσικός της country Bad Blake θεωρείται συχνά ο καλύτερός του και για καλό λόγο. Ο Μπρίτζες παραδίδει μια βαθιά λεπτή, συναισθηματικά βαριά ερμηνεία που συλλαμβάνει την ουσία ενός ανθρώπου που πάλεψε με τους προσωπικούς του δαίμονες για πολλά χρόνια. Ο Μπλέικ είναι τόσο τραγικός όσο και χαρισματικός, ελαττωματικός, αλλά εξακολουθεί να διαθέτει ένα υποκείμενο ταλέντο και γοητεία. Χαρακτηριστικά που ο Μπρίτζες συλλαμβάνει τόσο εκπληκτικά σε αυτόν τον ρόλο, καθιστώντας τον χαρακτήρα ασυνήθιστα ζωντανό, πολύπλευρο.

Ο αγώνας ενάντια στο μπουκάλι, την αμφιβολία και τις βαριές αποσκευές που σέρνει συνεχώς μαζί του είναι σπαρακτικός. Είναι επίσης κάτι που, σε λάθος χέρια, έχει οδηγήσει σε δραματική υπερβολή, ένα ναρκοπέδιο που ο Μπρίτζες καταφέρνει τόσο διακριτικά να πλοηγηθεί μέσα από τη λεπτή υποκριτική του, στην οποία ο Μπλέικ ζωντανεύει μέσα από μικρές λεπτές κινήσεις, από κουρασμένες χειρονομίες μέχρι την υποκείμενη ευπάθεια στη φωνή του. Πολλά πράγματα που συμβάλλουν στην εικόνα των χαμένων ονείρων και των χαμένων ευκαιριών του Μπλέικ. Είναι ένα συναισθηματικό ταξίδι ζωής και μακράν η πιο αξιομνημόνευτη ερμηνεία του Jeff Bridges στη σύγχρονη ιστορία του κινηματογράφου.