Οι πέντε κορυφαίες ερμηνείες του Bruce Willis

Με το χαρακτηριστικό του χάρισμα και ένταση, ο Bruce Willis κατάφερε να γίνει ένα από τα ασφαλέστερα στοιχήματα του Χόλιγουντ και ένα δεδομένο αστέρι σε πολλές γεμάτες δράση υπερπαραγωγές. Αλλά με μια καριέρα που εκτείνεται σε τέσσερις δεκαετίες, ο σκληροτράχηλος σκληρός τύπος είχε επίσης την ευκαιρία να δείξει τις πιο δραματικές καθώς και κωμικές πλευρές του, κυρίως στην τηλεοπτική σειρά Moonlighting ή σε εξέχουσες ταινίες όπως το Pulp Fiction ή το The Sixth Sense. Ρόλοι όπου η ικανότητά του να ισορροπεί τη μάτσο πλευρά του με την ευπάθεια ήρθε πραγματικά στο προσκήνιο.

(5)

Βρόχος (2012)

Ως η παλαιότερη εκδοχή του Joe, ο Willis προσφέρει μια έντονη και συναισθηματικά λεπτή ερμηνεία, αποτυπώνοντας τέλεια τον περίπλοκο χαρακτήρα του δολοφόνου που ταξιδεύει στο χρόνο. Η απελπισία ενός ανθρώπου που, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, πολεμά τον νεότερο εαυτό του με μια μοναδική αποφασιστικότητα. Η δυναμική μεταξύ του ίδιου του Γουίλις και του ομολόγου του που υποδύεται ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ είναι επίσης εξαιρετική, δημιουργώντας μια σαγηνευτική απεικόνιση γεμάτη ηθικά διλήμματα, όπου η ικανότητα του Γουίλις να μεταφέρει τόσο τη βιαιότητα όσο και την ανθρωπιά δημιούργησε έναν ρόλο που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

(4)

Ο θάνατος γίνεται της (1993)

Στη μαύρη κωμωδία του Robert Zemeckis, ο Bruce Willis επιδεικνύει το κωμικό ταλέντο και την ευελιξία του ως ο τρελός γιατρός Ernest Menville. Χαλαρός, απελπισμένος και μπερδεμένος, λάμπει εδώ με την ικανότητά του να αναμιγνύει το παραδοσιακό slapstick με μια ελαφρώς δυσάρεστη χειριστική πλευρά που δημιουργεί μια απίστευτη αντίθεση με τη Meryl Streep και την Goldie Hawn. Μέσα από λεπτές εκφράσεις και απίστευτα επιδέξιο κωμικό συγχρονισμό, ο Γουίλις φέρνει μια σχεδόν συμπαθητική τραγωδία στον ρόλο, μια επιπλέον διάσταση πέρα από αυτό που έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε και κάτι που αποκλίνει πολύ από την κατά τα άλλα τυπική εικόνα του ως ήρωα δράσης.

(3)

Το τσακάλι(1997)

Στον πιο έντονο ίσως ρόλο του, ο Μπρους Γουίλις, ο συχνά δίκαιος ήρωας, προσφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό εδώ, καθώς αφήνει την πιο ένθερμη, σαρδόνια πλευρά του να τον καταπιεί εντελώς ως το χαρούμενο κακό, ψυχρό Τσακάλι. Η υποκριτική του Γουίλις βρίσκεται στο αποκορύφωμά της εδώ με μια απαράμιλλη ένταση και απρόβλεπτο που ενσαρκώνει τον περίπλοκο και τρομακτικό ανταγωνιστή. Ένα απίστευτο πορτρέτο που δείχνει για άλλη μια φορά την ευελιξία και την ικανότητα του Willis να αλλάζει μεταμφιέσεις και προσωπικότητες χωρίς κόπο. Μοναδικά αξέχαστο και συναρπαστικό.

(2)

Άθραυστος (2000)

Με το Unbreakable, ο Bruce Willis βρήκε κάτι εντελώς νέο μέσα του μέσα από την απίστευτα λεπτή και λεπτή απεικόνιση του David Dunn, του φαινομενικά συνηθισμένου ανθρώπου που ανακαλύπτει ότι διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Γουίλις καταγράφει την εσωτερική πάλη και την αδυναμία του Νταν να βρει ένα ξεκάθαρο μονοπάτι προς τα εμπρός, αναμειγνύοντας την ενοχή με τη δυσπιστία σε αυτό που είναι τόσο σκοτεινό όσο και διαλογιστικό. Χαμηλών τόνων και απολύτως εκθαμβωτική υποκριτική που είναι τόσο οδυνηρή όσο και αξέχαστη, διανθισμένη με τον δυναμισμό και τη λαμπρή πινελιά του Willis.

ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΓΟΥΊΛΙΣ:
(1)

12 Πίθηκοι (1995)

Η καριέρα του τεσσάρων δεκαετιών μας έχει δώσει πολλούς απίστευτους ρόλους, αλλά τίποτα δεν ξεπερνά την ασύγκριτα συγκινητική ερμηνεία του Γουίλις ως ο Κόουλ που ταξιδεύει στο χρόνο προσπαθώντας να αποτρέψει το ξέσπασμα μιας θανατηφόρας ασθένειας. Είναι ένα πορτρέτο που χαρακτηρίζεται από απελπισία, σύγχυση και συναισθηματική ευπάθεια, με τον Γουίλις να μπορεί επίσης να μεταφέρει την τεράστια ψυχολογική πίεση που υφίσταται ο Κόουλ. Η απεικόνιση είναι αυτή ενός άνδρα που αγωνίζεται να διατηρήσει την επαφή του με την πραγματικότητα, μεταφέροντας μια δύναμη και ευθραυστότητα που προσδίδει στον χαρακτήρα μια εκπληκτική αξιοπιστία. Ο Γουίλις είναι απολύτως αξέχαστος στο ρόλο.