Οι πέντε κορυφαίες επιδόσεις του Andrew Garfield

(5) Ο Καταπληκτικός Σπάιντερ-Μαν 2012)

Σίγουρα δεν είναι μια τέλεια ταινία Spider-Man, αυτή και τα ύπουλα τσιμπούρια και οι «ισμοί» του Garfield πήγαν πολύ μακριά στο διασυρμένο σίκουελ, αλλά δεν μπορούμε επίσης να αγνοήσουμε το γεγονός ότι ο Andrew ερμήνευσε τον κοκκινοφορεμένο ήρωα της γειτονιάς της Marvel καλύτερα τόσο από τον Toby όσο και από τον Holland. Υπάρχει μια ανόητη, χαμένη ευπάθεια στην ερμηνεία του Garfield που ταιριάζει καλύτερα στην περσόνα των κόμικς του Parker, και όταν χτίζει αντιθέσεις κάνοντας το alter ego του Spider-Man πιο κοφτερό από τους άλλους που έπαιξαν το ρόλο - είναι εύκολο για μένα να συμπεράνω ότι δεν ήταν ποτέ στις καλύτερες ταινίες του Spider-Man, αλλά έκανε τον ρόλο απολύτως καλύτερα.

(4) Αγόρι Α (2007)

Αυτή η ταινία άνοιξε πραγματικά τα μάτια μου στον Garfield, καθώς η ευθραυστότητα και η παρουσία του εδώ χτίζεται σε μια απεικόνιση της ανθρωπότητας που είναι σχετικά σπάνια στην οθόνη. Είναι ένας εξαιρετικά βαρύς ρόλος που παίζει εδώ. Γεμάτο σκοτάδι, το Αγόρι Α είναι μια ταινία που αφήνει τον θεατή συγκλονισμένο και επηρεασμένο.

(3) Το κοινωνικό δίκτυο (2010)

Φυσικά, η Jessie Eisenberg είναι η καλύτερη από όλους τους ηθοποιούς σε αυτό το θαυμάσιο δραματικό θρίλερ, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Garfield είναι λαμπρός ως συνιδρυτής του Facebook Eduardo Saverin. Ο Andrew ερμηνεύει τον Saverin με έναν τρόπο που χρησιμεύει ως η τέλεια αντίστιξη στη νευρωτική, κοινωνικά ανάπηρη προσωπικότητα του Zuckerberg. Απεικονίζει έναν συμπαθητικό χαρακτήρα, φιλόδοξο αλλά ανθρώπινο, εύστροφο και παρορμητικό, αλλά λογικό και έξυπνο, που ενεργεί ως ηθική άγκυρα σε μια ιστορία που πνίγεται σε ηθικές και δεοντολογικές ασάφειες. Οι σκηνές από την ανάκριση που λαμβάνει χώρα αφού ο Saverin μηνύει τον Zuckerberg είναι καθαρός κινηματογραφικός χρυσός.

(2) Αναπνεύστε (2017)

Η απεικόνιση του Γκάρφιλντ του ακτιβιστή Ρόμπιν Κάβεντις που έχει πληγεί από την πολιομυελίτιδα σε αυτή τη βαθιά υποτιμημένη ταινία είναι ίσως η πιο εγκάρδια και αποκαλυπτική απόδειξη (και παράδειγμα) του ευρέος φάσματος του, της απίστευτης παρουσίας του και της απτής οδυνηρής ευπάθειας που τον καθιστά τον εκπληκτικό ηθοποιό που είναι. Πρόκειται για μια πολύ καλογυρισμένη ταινία που δυστυχώς πέρασε εντελώς κάτω από το ραντάρ, κάτι που φυσικά πρέπει να θεωρηθεί ακόμα πιο τραγικό δεδομένου ότι ο Garfield κάνει έναν ρόλο άξιο για Όσκαρ ως Cavendish, αμέσως.

ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΓΚΆΡΦΙΛΝΤ:

(1) Τσιμπούρι, τσιμπούρι... Μπουμ! (2021)

Μπορεί να τραγουδήσει κι αυτός! ούρλιαξε ένας ολόκληρος κινηματογραφικός κόσμος τη στιγμή που έγινε σαφές ότι ο απροκάλυπτα ευέλικτος Garfield ήταν τώρα επίσης ένας μεγάλος μουσικός αστέρας, τόσο από τα δάχτυλά του όσο και από τα δάχτυλα των ποδιών του. Η απεικόνιση του γίγαντα του Μπρόντγουεϊ Τζόναθαν Λάρσον από τον Άντριου είναι βουτηγμένη στην πατενταρισμένη ιδιοφυΐα του για την ανάμειξη της ευτυχίας με τη θλίψη και της ευπάθειας με τη δύναμη με τρόπο που δίνει στους χαρακτήρες του βάθος και αποχρώσεις. Είναι ένας ρόλος αυτογνωσίας που παίζει εδώ, όπου η αβεβαιότητα της τολμηρής επιλογής της καριέρας του διανθίζεται με την πεποίθησή του και ούτε για ένα δευτερόλεπτο κατά τη διάρκεια αυτού του απίστευτα παρακολουθήσιμου μιούζικαλ δεν αισθάνεται ότι ο Andrew Garfield είναι οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον Jonathan Larson.