Η ζωή δεν θα μπορούσε να είναι πιο τέλεια για την Iris και τον φαινομενικά τέλειο φίλο της Josh, με τα ερωτευμένα πουλιά να πηγαίνουν τη σχέση τους ένα βήμα παραπέρα συστήνοντάς την στους καλύτερους φίλους του. Ωστόσο, αυτό που ξεκινά ως μια χαλαρωτική απόδραση το Σαββατοκύριακο καταλήγει σε έναν φόνο και ο κόσμος του Iris καταρρέει καθώς αποκτά νέες γνώσεις για τον φίλο της, καθώς και για την ίδια την ύπαρξή της.
Companion πηγαίνει έτσι από μια γλυκιά ιστορία αγάπης σε ένα αιματοβαμμένο σχόλιο για τοξικές σχέσεις και χειριστικούς φίλους με μια μικρή ανατροπή επιστημονικής φαντασίας, η οποία... είναι πιο πρωτότυπο από ό, τι είναι στην πραγματικότητα. Το Companion αρχικά μοιάζει με μια ταινία που έχουμε ήδη δει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, με πολύ διαφορετικές μορφές, ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει το Companion να είναι μια μανιωδώς διασκεδαστική κωμωδία που είναι έμπειρη στο να εκπλήσσει και να καθοδηγεί μέχρι τους τίτλους.
Όσο λιγότερα γνωρίζετε για Companion, τόσο καλύτερη γίνεται η όλη κινηματογραφική εμπειρία, πολύ απλά. Ο σχεδιασμός της ταινίας βασίζεται στο να προκαλεί ανατροπές όπως το ντόμινο, αλλά ακόμα κι αν είχατε την ατυχία να συναντήσετε το τελευταίο τρέιλερ, η ταινία έχει περισσότερες εκπλήξεις να προσφέρει. Βοηθά επίσης το γεγονός ότι η ταινία είναι απίστευτα κομψή στην εμφάνιση και η ειρωνική επιλογή των τραγουδιών ενισχύει την παιχνιδιάρικη διάθεση της ταινίας με την έννοια της «αγάπης με την πρώτη ματιά».
Η ραχοκοκαλιά της ταινίας, ωστόσο, βασίζεται κυρίως στην σίγουρη αφήγηση του Ντρου Χάνκοκ και στις δυνατές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. Η Σόφι Θάτσερ, την οποία είδαμε τελευταία φορά στο Heretic, κλέβει τα φώτα της δημοσιότητας ως η κακοποιημένη φίλη που εδώ αλλάζει και πλοηγείται μέσα από διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις με μια λάμψη στο μάτι της. The Boys Ο σταρ Jack Quaid είναι μια εξαιρετική προσθήκη ως ένας πιο ανάλγητος και πικραμένος άνθρωπος, πρόθυμος να κάνει τα πάντα για να διατηρήσει τον έλεγχο μιας κατάστασης που είναι πραγματικά πέρα από τον έλεγχό του. Το υπόλοιπο καστ λειτουργεί επίσης πολύ καλά, αλλά είναι η δυναμική των "εραστών" που πραγματικά ανεβάζει τη διεστραμμένη υπόθεση σε μια εγκοπή.
Για μια τόσο σκοτεινή και υπαρξιακή ταινία με νοσηρή αίσθηση του χιούμορ, είναι επίσης απροσδόκητα ελαφρύ. Πολλά από αυτά οφείλονται στον γρήγορο ρυθμό και τη λεπτή ιστορία της ταινίας, με τον Χάνκοκ να επιλέγει να μην αφιερώνει πολύ χρόνο στις λεπτομέρειες. Η λογική είναι κάπως σαθρή και βρίσκω επίσης την κορύφωση της ταινίας κάπως αδύναμη, αλλά η σφιχτή αφήγηση σε κάνει να αποδεχτείς την υπόθεση αρκετά γρήγορα και απλά ακολουθείς την τρελή βόλτα του Χάνκοκ.
Στο τέλος, το Companion είναι ένα διαβολικά διασκεδαστικό θρίλερ σχέσεων που θα μπορούσε να πάει τρομερά στραβά δεδομένου του αριθμού διαφορετικών τόνων και ειδών που προσπαθεί να αναμίξει ο Hancock, αλλά το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικά σταθερό. Είναι ψυχρόαιμο, χιουμοριστικό και ακόμη και λίγο προκλητικό μεταξύ όλων των σκηνών βίας. Μερικές φορές είναι αρκετά έξυπνο και μερικές φορές λίγο πολύ ανόητο, αλλά είναι πάντα διασκεδαστικό.