Καλύτερες ταινίες του 2024 μέχρι στιγμής

(10) Το κακό δεν υπάρχει

Ο Ryusuke Hamaguchi μας έδωσε μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες της χρονιάς μέχρι στιγμής στο Evil Does Not Exist, με μια αφήγηση που εμβαθύνει τόσο στο φιλοσοφικό όσο και στο συναισθηματικό πεδίο, θέτοντας άβολα ερωτήματα σχετικά με την ανθρωπότητα και την ηθική. Το δράμα διερευνά τόσο υπαρξιακά θέματα όσο και ηθικά διλήμματα με κομψό και ενδιαφέροντα τρόπο, με οπτικά εντυπωσιακές σκηνές που ενισχύουν, εμπλέκουν και πλαισιώνουν την ταινία με έναν βαθιά προκλητικό τρόπο. Ο Ryusuke Hamaguchi απέδειξε ήδη τις ικανότητές του με το Drive My Car την άλλη χρονιά και τώρα αποδεικνύει με το Evil Does Not Exist, ότι είναι σίγουρα ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και αξέχαστους σκηνοθέτες της εποχής μας.

(09) Η αγάπη αιμορραγεί

Κάπνισμα, ιδρωμένος, παράξενος, πρωτότυπος, αιματηρός, εφιαλτικός, ανυπόμονος... Μπορούμε να ρίξουμε κάθε είδους επίθετα σε αυτή την αναγνωρισμένη από τους κριτικούς αγαπημένη, αλλά αυτή είναι μια ταινία που πρέπει να πάρετε τον παλμό σας για να νιώσετε πραγματικά τι άγριο θηρίο είναι αυτό στον πυρήνα της. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το πόσο απολαυστικά ανεξέλεγκτο μπορεί να είναι αυτό το θρίλερ, με την τρέλα να συγκρατείται από τη μαγνητική σχέση μεταξύ της Kristen Stewart και της Katy M. O'Brian - της πραγματικής σταρ της ταινίας. Το Love Lies Bleeding είναι ένα ασυνήθιστα φρέσκο θρίλερ εκδίκησης με στεροειδή που είναι μία από τις πιο καυτές και βάναυσες εκπλήξεις της χρονιάς.

(08) Αργά τη νύχτα με το διάβολο

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Late Night With the Devil είναι μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της χρονιάς μέχρι στιγμής, προσφέροντας ένα υπέροχα διεστραμμένο ταξίδι πίσω στο χρόνο χάρη στην καινοτόμο ιδέα και την έντονη ατμόσφαιρά του. Τοποθετημένη κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής μετάδοσης στη δεκαετία του 1970, η ταινία συνδυάζει αποτελεσματικά ψυχολογικό τρόμο και υπερφυσικά στοιχεία όπου το παράλογο συναντά το αδύνατο και χάρη στις αλάνθαστες ερμηνείες υποκριτικής, ανεβάζει την ιστορία σε απροσδόκητα ύψη. Το Late Night With the Devil είναι ένα τρελό ταξίδι στο άγνωστο που είναι καρυκευμένο με ίσες ποσότητες παραλογισμού και σοβαρότητας, καθιστώντας το απόλυτο must για τους λάτρεις του είδους και μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

(07) Ο τύπος πτώσης

Η πολύχρωμη, πνευματώδης, αστεία ερωτική επιστολή του David Leitch προς όλους τους κασκαντέρ του κόσμου του κινηματογράφου είναι αναμφίβολα μία από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες δράσης που κυκλοφόρησαν τα τελευταία πέντε χρόνια και μία από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες της χρονιάς μέχρι στιγμής. Εδώ, ο Leitch απέτισε ακριβώς το σωστό φόρο τιμής στην παλιά σειρά σκουπιδιών της δεκαετίας του '80 με πρωταγωνιστή έναν σφιγμένο Lee Majors και έριξε ακριβώς τη σωστή ποσότητα κλισέ είδους, δημιουργώντας τελικά ένα διασκεδαστικό, φλύαρο, εκρηκτικό και πανέμορφο σύνολο.

(06) Εμφύλιος πόλεμος

Ο Alex Garland (28 Days Later, Ex Machina) αποσύρθηκε από τη σκηνοθεσία με αυτό το σφιχτό θρίλερ δράσης για μια πολιτική σύγκρουση εντός των Ηνωμένων Πολιτειών που βύθισε τη χώρα σε ένοπλη σύγκρουση και θυμόμαστε ακόμα τους πυροβολισμούς και τα νεύρα του Εμφυλίου Πολέμου, παρόλο που έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που τον είδαμε στον κινηματογράφο. Ο Γκάρλαντ είχε το πολύ καλό γούστο να μην κάνει την πολεμική του ταινία πολιτική, επιλέγοντας αντ' αυτού να επικεντρωθεί σε μια μικρή σφιχτή ομάδα ανθρώπων και τη διορατικότητά τους σε μια σύγκρουση που, όπως όλοι οι πόλεμοι, θερίζει αθώα θύματα και επωάζει μια απάνθρωπη σκληρότητα και τρέλα που είναι δύσκολο να συνοψιστεί. Κομψά γραμμένο, επιδέξια σκηνοθετημένο και πολύ συναρπαστικό.

(05) Όνειρα ρομπότ

Η πιο γλυκιά ταινία της φετινής χρονιάς είναι για τη φιλία ενός σκύλου με το ρομπότ του μέσα από παχιά και λεπτή, αλλά κυρίως μέσα από παχιά, όταν ο καλύτερος φίλος ρομπότ του σκύλου είναι δυστυχώς αποκλεισμένος σε μια κλειστή παραλία... Και το Robot Dreams δεν χρειάζεται να είναι πιο περίπλοκο από αυτό. Δεν υπάρχουν τεταμένες συγκρούσεις εδώ, δεν υπάρχει ανάγκη για μια δραματουργικά σωστή καμπύλη έντασης, μόνο θέματα με τη μορφή αβεβαιότητας και απώλειας. Μια διστακτική αθώα ψυχή είναι το κοινό νήμα, καθώς βλέπουμε τους φίλους να λαχταρούν ο ένας την παρέα του άλλου σε τμήματα τόσο δημιουργικά όσο και ονειρικά, οδηγώντας σε ένα άμεσα σπαρακτικά όμορφο τέλος. Το Robot Dreams είναι σήμερα ένα από τα πιο χαρούμενα χάπια ευτυχίας της χρονιάς που κανείς δεν πρέπει να χάσει...

(04) Η Γη της Επαγγελίας

Με θέματα φιλοδοξίας, ηθικής και επιβίωσης, η Γη της Επαγγελίας παρουσίασε μία από τις ισχυρότερες ερμηνείες της χρονιάς μέχρι στιγμής στο Mads Mikkelsen. Ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας, έδειξε για άλλη μια φορά τις απίστευτες ικανότητές του ως ο ονειροπόλος και εργατικός Ludvig, του οποίου οι δυσκολίες έμειναν μαζί μας πολύ καιρό μετά την κυκλοφορία των τίτλων. Η Γη της Επαγγελίας προκλήθηκε, όχι μόνο μέσα από την περίπλοκη και βαθιά αφήγησή της, αλλά και χάρη στα απίστευτα εντυπωσιακά οπτικά περιβάλλοντα που σέρβιρε ο σκηνοθέτης Nikolaj Arcel, τα οποία είναι τόσο ατμοσφαιρικά όσο και ονειρικά.

(03) Ζώνη ενδιαφέροντος

Με την τολμηρή και μοναδική αφηγηματική προοπτική της, η αμφιλεγόμενη περιγραφή της καθημερινής ζωής από τον Jonathan Glazer ήταν μακράν μία από τις πιο συγκινητικές και οδυνηρές εμπειρίες της χρονιάς. Με γείτονα το στρατόπεδο του Ολοκαυτώματος, η ταινία δίνει έμφαση στον παραλογισμό της κανονικότητας για την οποία αγωνίζεται ο διοικητής Rudolf Höss και η οικογένειά του, παρά τα δεινά και τον θάνατο που λαμβάνει χώρα σε απόσταση αναπνοής. Κάτι που η ταινία μεταφέρει αποτελεσματικά και διακριτικά τόσο μέσω της οπτικής της γλώσσας όσο και μέσω της λαμπρής τεχνολογίας ήχου. Το τερατώδες κρύβεται πάντα κάτω από την επιφάνεια και παρέχει έναν ιδιαίτερα ισχυρό συναισθηματικό αντίκτυπο που μας προκαλεί και μας αναγκάζει ως θεατές να αναλογιστούμε την ηθική αδιαφορία και την κοινοτοπία του κακού.

(02) Μέσα προς τα έξω 2

Εκεί που νόμιζες ότι η Pixar δεν το είχε πια μέσα της, βγήκε με την καλύτερη ταινία της εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Το Inside Out 2 είναι κάτι τόσο ασυνήθιστο όσο ένα sequel που είναι τουλάχιστον τόσο έξυπνο όσο ο προκάτοχός του και τουλάχιστον τόσο συναισθηματικό - κάτι που λέει κάτι λαμβάνοντας υπόψη τη συναισθηματική βόμβα που ήταν ο προκάτοχός του. Ο παράγοντας αναγνώρισης ήταν υψηλός με τα εφηβικά προβλήματα που προέκυψαν για τα συναισθήματα της Riley, τα οποία με χιούμορ και ακρίβεια ζωγράφισαν μια βαθιά θεραπευτική κινηματογραφική εμπειρία για όλες τις ηλικίες με ζεστό και συγκινητικό τρόπο. Pixar, ήρθε η ώρα να αφήσεις τα σχέδια του Toy Story στο κουτί παιχνιδιών και να συνεχίσεις να γυρίζεις ολόκληρη τη ζωή της Riley, αν συνεχίσει να είναι τόσο απότομη.

ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΤΑΙΝΊΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΆΣ ΜΈΧΡΙ ΣΤΙΓΜΉΣ 2024:

(01) Dune: Μέρος δεύτερο

Δεδομένου του πόσο εκπληκτικά όμορφη ήταν, η πρώτη ταινία βασισμένη στο απίστευτο κλασικό αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας του Frankie Herbert, όλοι είχαμε φυσικά υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια. Ο πάντα λαμπρός Ντενί Βιλνέβ όχι μόνο δικαίωσε το δεύτερο μέρος του πρώτου βιβλίου, αλλά κατάφερε να ενισχύσει την ήδη λαμπρή ιστορία της θρησκευτικής, τυφλής, πεποίθησης με ελάχιστα μέσα, καταλήγοντας σε μια ταινία που έχουμε ήδη δει αρκετές φορές.