Cleaner

Αν και δεν είμαι μεγάλος οπαδός του Casino Royale, φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη να δούμε πόσο κάτω στην κατάταξη έχει πέσει ο Martin Campbell. Κάποτε ο καταξιωμένος, αγαπημένος μεγάλος σκηνοθέτης πίσω από το Golden Eye, μεταξύ άλλων, ο οποίος τώρα βγάζει μπαγκατέλες απευθείας σε ροή όπως οι Dirty Angels, Memory και Cleaner.

Σε αυτό το χαλαρό, ηλίθιο, ληθαργικό θρίλερ δράσης που περιέχει 0% πρωτοτυπία, μια emo Daisy Ridley παίζει έναν ευέξαπτο πρώην στρατιώτη που έχει πιάσει δουλειά καθαρίζοντας παράθυρα για μια μεγάλη εταιρεία ενέργειας. Τριγυρνάει με σχοινιά στο εξωτερικό ενός ουρανοξύστη του κεντρικού Λονδίνου τρίβοντας πανοραμικά παράθυρα όταν ο Clive Owen αποφασίζει να υποδυθεί τον Hans Gruber και παίρνει όμηρο έναν ολόκληρο όροφο για να εκθέσει το «βρώμικο υπογάστριο» του ενεργειακού γίγαντα. Όλοι το έχουμε ξαναδεί, αν μη τι άλλο στο Die Hard και στα 100 αντίτυπα αυτού του κλασικού που έχουν κυκλοφορήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Από την πρώτη κιόλας σκηνή, το Cleaner δίνει την αίσθηση της «κακής τηλεοπτικής εκπομπής», καθώς τα πάντα, από τη φωτογραφία μέχρι τα κοστούμια, τη σκηνογραφία και την υποκριτική, αισθάνονται τόσο B-ish. Η Daisy είναι, ως συνήθως, απελπιστικά μονόπλευρη και τα περισσότερα από αυτά που κάνει περιλαμβάνουν την ανύψωση των φρυδιών της και την έκθεση όλων των δοντιών στο στόμα της. Όλα ταυτόχρονα. Όπως και στις προσπάθειές της στο Star Wars, δεν υπάρχει καμία απόχρωση εδώ και μια απτή έλλειψη παρουσίας που την καθιστά μια πολύ ατυχή επιλογή πρωταγωνίστριας. Ο Όουεν δεν είναι πολύ καλύτερος ως ο κακός και τρομοκράτης «Χαμογελαστός Θεός». Περνάει από τις κινήσεις εδώ, φαίνεται κουρασμένος και ανέμπνευστος και για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς μπορεί να τον κατηγορήσει. Όχι με αυτό το σενάριο.